Δυσκολεύομαι πολύ να πιστέψω ότι οι κυβερνώντες μας έφθασαν σε τέτοιο ανομολόγητα θλιβερό σημείο, ώστε να αναζητούν άφεση αμαρτιών για τις προθέσεις/αποφάσεις τους, (πολλές από τις οποίες, αν γίνουν πράξεις υπάγονται, δυστυχώς αλλά ασφαλώς, στο χώρο της εσχάτης προδοσίας), επικαλούμενοι ΝΑΖΙ-ΦΑΣΙΣΤΕΣ-ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΕΣ. Γιατί, ναι, ως τέτοιους τόλμησαν οι κυβερνώντες να κατηγορήσουν συλλήβδην τα εκατομμύρια Ελλήνων πατριωτών, που βροντοφώνησαν ΟΧΙ στο να δοθεί το όνομα Μακεδονία στα Σκόπια….και που αν συσχετιστούν με την τελευταία δημοσκόπηση του ΠΑΜΑΚ, αυτά τα εκατομμύρια εκπροσωπούν το 71,5% του ελληνικού πληθυσμού. Αυτό, λοιπόν, είναι το ποσοστό των “ετερόκλιτων”, των “περιέργων”, των “ΝΑΖΙ”, των “χρυσαυγιτών” και των “φασιστών”, κατά τους Ελληνες ιθύνοντες. 71,5% του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ είναι ΦΑΣΙΣΤΟΜΟΥΤΡΑ !!!!!!!
Και αυτά τα ΦΑΣΙΣΤΟΕΙΔΗ έχουν υπεισέλθει σε Παμακεδονικές οργανώσεις κλπ., και στέλνουν εξώδικα στα μέλη της Βουλής, προκειμένου να αποτρέψουν το ανοσιούργημα του να δοθεί το όνομα Μακεδονία στους Σκοπιανούς, οι οποίοι (και εδώ δεν υπάρχει πια ούτε η ελάχιστη αμφιβολία) θα το χρησιμοποιήσουν για αλυτρωτικούς σκοπούς εναντίον της εδαφικής μας κυριαρχίας. Όταν αυτή η χρήση είναι 1000% σίγουρη, πως αλλιώς να χαρακτηριστεί η πράξη της απονομής του ονόματος “Μακεδονία”, εκτός από εσχάτη προδοσία;
Διαπιστώνεται, λοιπόν, μια σύγχυση τραγικών διαστάσεων, όταν το 71,5% των Ελλήνων, που προσπαθεί με νύχια και δόντια να σώσει την πατρίδα του, κατηγορείται από την πολιτική του ηγεσία ως….ΝΑΖΙ. Και οι Τούρκοι, οι Σκοπιανοί, οι Αλβανοί, αλλά φυσικά και οι αγαπητοί μας “εταίροι” θα γελούν με δάκρυα για τα καμώματά μας, ιδίως σε τούτες τις ώρες που διακυβεύονται και απειλούνται τα πάντα στη χώρα μας. Θα μας βάλουν, σίγουρα, και στο GUINESS αν τριτώσουμε. Εννοώ, εξαιτίας της ικανότητάς μας να κάνουμε τα ΟΧΙ, ΝΑΙ. Η πρώτη φορά ήταν με το 62% του δημοψηφίσματος, που από ΟΧΙ μεταλλάχτηκε σε ΝΑΙ. Ήδη, το ποσοστό του ΟΧΙ τώρα έχει αρκετά ανέβει σε 71,5%, “προέρχεται από φασίστες”….και επιβάλλεται να γίνει ΝΑΙ!!!!!
Προς Θεού, να συνέλθουμε έστω και την ύστατη ώρα. Η πατρίδα χάνεται, και το πρόβλημα πια δεν μπορεί να παραμείνει στη διατήρηση της καρέκλας και της πολυθρόνας με αντάλλαγμα την Ελλάδα. SOS.
ΜΕΡΕΣ
ΠΕΡΙΣΥΛΛΟΓΗΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗΣ
Τελειώνει η
περίοδος της Σαρακοστής που είναι
περίοδος περισυλλογής και ενδείκνυται
μια συλλογική αυτοκριτική. Ας μου
συγχωρεθεί να παραθέσω τις σχετικές
σκέψεις μου.
Στα χρόνια
της μεταπολίτευσης το είχαμε ρίξει στην
αδιαφορία και σε έναν άκρατο καταναλωτισμό.
Δεν μας ενδιέφερε τίποτε παρά η καλοπέρασή
μας. Καλλιεργήθηκε ένα κλίμα και μια
νοοτροπία στην κοινωνία που καθιστούσε
αδιανόητη κάποια σκέψη ότι κάτι μπορεί
στο μέλλον να μην πάει καλά και επομένως
θα έπρεπε να πάρουμε τα μέτρα μας.
Είχαμε κλείσει
τα μάτια και δεν βλέπαμε τα εκατοντάδες
λουκέτα τη δεκαετία του ’80 στην κραταιά
τότε ελληνική κλωστοϋφαντουργία, επίσης
τα εκατοντάδες λουκέτα τη δεκαετία του
΄90 σε εταιρείες όπως η Pirelli, η Goodyear, η
NAMKO κλπ.
Ούτε κανένας
μας δεν πρόσεχε το πόσο κάθε χρόνο
χρεωνόταν το κράτος μας με νέα δάνεια,
ούτε ότι αυτό το χρέος από εσωτερικό
γινόταν σιγά σιγά εξωτερικό.
Οι πολιτικοί
μας και το σύστημα των Μ.Μ.Ε. μας σέρβιραν
ως νέα “Μεγάλη Ιδέα” την ένταξή μας
στην Ευρωξώνη και στο Ευρώ. Την αποδεχτήκαμε
ως τον παράδεισο της ευμάρειας και
εγκαταλείποντας την σώφρονη εγκράτεια,
με απληστία εισήλθαμε στο ναό του Μαμονά,
στα Χρηματιστήρια, όπου γίναμε θύματα
των αρπακτικών που τα κυβερνούν . Είχαμε
αποδιώξει από το μυαλό μας την λαϊκή
σοφία που λέει ότι “τα διαολομαζώματα
γίνονται ανεμοσκορπίσματα”. Ούτε
και αυτό που η πίστη μας μας έλεγε, ότι
“με τον ιδρώτα του προσώπου σου να
τρως το ψωμί σου”. Ίσως ήταν αναπόφευκτο
να γίνει αυτό την στιγμή που και η ηγεσία
της Εκκλησίας μετείχε σε αυτό το
“παιχνίδι” όντας “επενδυτής”
μετοχών Τραπεζών! .
Παράλληλα
και επειδή η απληστία είναι θεσμοθετημένη
στη λειτουργία του Τραπεζικού συστήματος
οι Τραπεζίτες μας ανεύθυνα λειτουργώντας
χορηγήσαν πλήθος δανείων που με διαβολική
έμπνευση τα ονομάτιζαν ως μετοχοδάνεια,
διακοποδάνεια, καταναλωτικά, προσωπικά
κλπ. Έδωσαν ακόμα και στα κόμματα.! Έτσι
οι μισοί Έλληνες έγιναν δανειολήπτες
με “αλμυρά” επιτόκια.
Και ξαφνικά,
όταν άρχισε η κρίση θεωρήσαμε πως
επρόκειτο για έναν εφιάλτη ο οποίος,
μόλις ξυπνήσουμε, θα περάσει. Ούτε τη
φύση της αντιληφθήκαμε, ούτε τον σωστό
τρόπο για να την αντιμετωπίσουμε δεν
το θέσαμε σε ευρύ δημόσιο διάλογο, ώστε
να ακουστούν όλες οι απόψεις. Τα ΜΜΕ
ελεγχόμενα από τους ολιγάρχες ιδιοκτήτες
των δεν το επέτρεψαν. Οι δημοσιογράφοι
ενήργησαν σύμφωνα με τις εντολές των,
ως μισθωτοί εργαζόμενοι. Το πολιτικό
σύστημα σύρθηκε στους σχεδιασμούς των
δανειστών της χώρας και αυτοί μας
επέβαλαν τις δανειακές συμβάσεις και
τα μνημόνια, σύμφωνα με τα συμφέροντά
τους.
Με την
πολιτική των μνημονίων έναντι των
δανείων των δανειστών μας ύψους 230 δις
ευρώ χάσαμε τα εξής:
Από τη
μετανάστευση 500.000 πτυχιούχων νέων 100
δις ευρώ τόσο περίπου έχει κοστίσει ήδη
στη χώρα μας η εκπαίδευσή τους, πάνω από
600 δις ευρώ από την ακίνητη περιουσία
μας και 200 δις ευρω από το χρηματιστήριο
λόγω της πτώσης των τιμών, 44 δις ευρω
από την αύξηση κεφαλαίων των τραπεζών.
Επίσης το 50% των μισθών, συντάξεων, των
αποθεμάτων των ασφαλιστικών ταμείων.
Το ποσοστό των μη εξυπηρετούμενων
δανείων, ως προς το σύνολο των δανείων,
ανέρχεται σε επίπεδο τραπεζών σε 44% και
σε αξία περίπου 100 δισεκατομμύρια ευρώ.
Οι δανειολήπτες των μη εξυπηρετουμένων
δανείων είναι συνολικά περίπου 2.700.000 .
Από αυτούς 400.000 έχουν στεγαστικά δάνεια,
άλλοι 400.000 έχουν επιχειρηματικά δάνεια
και 1.900.000 καταναλωτικά δάνεια. Πληροφορίες
που δημοσιεύθηκαν στον τύπο, αναφέρουν
ως στόχο των τραπεζών εκποιήσεις 140.000
ακινήτων για τα προσεχή 4 χρόνια.
Ο συνολικός
αριθμός των φορολογούμενων που έχουν
ληξιπρόθεσμες οφειλές προς τις εφορίες
και τελωνεία, ανέρχεται στους 4.300.000 και
οι οφειλές των σε 91 δισεκατομμύρια ευρώ.
Παράλληλα το σύνολο των οφειλετών των
ασφαλιστικών ταμείων ανέρχεται σε
1.200.000 και οι οφειλές των εκτοξεύτηκαν
στα 34 δισεκατομμύρια ευρώ.
Επιγραμματικά.
Ο Ελληνικός Λαός με ετήσιο ακαθάριστο
εγχώριο προϊόν 180 δισεκατομμυρίων ευρώ,
έχει ιδιωτικό χρέος που υπερβαίνει τα
230 δισεκατομμύρια ευρώ και δημόσιο χρέος
τα 320 δισεκατομμύρια ευρω.
Επί πλέον θα
χάσουμε σταδιακά ολόκληρη τη δημόσια
και μεγάλο μέρος της ιδιωτικής περιουσίας,
παραμένοντας χρεωμένοι στο διηνεκές.
Η ανωτέρω
περιγραφή δείχνει το μέγεθος της
οικονομικής και κοινωνικής καταστροφής
που υπέστη η χώρα εξ αιτίας της εγκληματικής
πολιτικής των μνημονίων.
Παράλληλα,
με την ανωτέρω οικονομική και κοινωνική
τραγωδία συνέβη στη χώρα μας και θεσμική
τραγωδία.
Με τις
ρυθμίσεις των δανειακών συμβάσεων και
των μνημονίων της περιόδου 2010-2015 η
συνταγματική τάξη στην χώρα έχει αλλάξει
ριζικά. Οι επιβληθείσες «διεθνείς
δεσμεύσεις», έχουν αναδειχθεί σε απόλυτο
ρυθμιστή της εσωτερικής έννομης τάξης.
Κανένα ανθρώπινο, κοινωνικό, ή πολιτικό
δικαίωμα του ελληνικού λαού (άρθρα 4
παρ.5, 21, 22 και 25 του Συντάγματος) δεν
υπερτερεί έναντι των «διεθνών δεσμεύσεων».
Αποτέλεσμα είναι να έχει γίνει το
πέρασμα του ελέγχου της χώρας σε
υπερκρατικά και υπερεθνικά κέντρα
εξουσίας.
Επομένως
το κράτος μας, έχοντας χάσει έμμεσα την
αφεαυτής αυτοδυνάμως επιβαλλομένη
ενιαία αδιαίρετη και αναπαλλοτρίωτη
εξουσία του, ήτοι την κυριαρχία του,
αδυνατεί να λάβει αυτογνώμονα αποφάσεις.
Εάν αυτό δεν
είναι το άκρον άωτο της ανοησίας μας να
ανεχόμαστε την άσκηση αυτής της πολιτικής
διαδοχικά από όλους επί μιά επταετία
, τότε τί είναι αλήθεια;
Με όλα τα
παραπάνω δεδομένα όλοι μας και τα 10
εκκατομύρια των Ελλήνων πρέπει να
αντιληφθούμε πως μέσα σε αυτόν τον κόσμο
που ζούμε και εκεί που έχουν φθάσει τα
πράγματα το πραγματικό δίλημμα που
έχουμε μπροστά μας και από το οποίο δεν
μπορούμε να ξεφύγουμε είναι το εξής: Θα
ζήσουμε από εδώ και στο εξής Ή ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ,
ΦΤΩΧΟΙ ΜΕΝ ΑΛΛΑ ΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ Ή
ΔΟΥΛΟΠΑΡΟΙΚΟΙ ΚΑΙ ΑΝΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΣ
Εάν αποδεχθούμε
το πρώτο προϋπόθεση για την σωτηρία
μας ως λαός είναι να το αποδείξουμε
έμπρακτα, βαδίζοντας ενάντια στην
νοοτροπία του πρόσφατου παρελθόντος
μας. Όπως κάναμε σε άλλες κρίσιμες
ιστορικές στιγμές μας όταν συλλογική
και ατομική μας δράση ήταν το συμφέρον
της πατρίδας, με οδηγό τη γυμνή αλήθεια
και όχι την ασύγγνωστη ελαφρότητα και
οπωσδήποτε όχι το συμφέρον του κόμματος,
της ιδεολογίας ή της ιδεοληψίας του του
καθενός μας.
Ολα τα παραπάνω
μπορεί να είναι ένας Γολγοθάς αγώνων,
όμως οδηγούν στην Ανάστασή μας ως Έθνους
και ως Λαού, αν ακολουθήσουμε το δεύτερο
σκέλος του διλήμματος που γράφω παραπάνω
είναι η οδός της απωλείας που θα μας
οδηγήσει στην ιστορική μας εξαφάνιση
.