========================================================================
Το κείμενο Κώστα Λαπαβίτσα είναι στο ίδιο μήκος κύματος με το συμπέρασμα του ευρωπαϊκού συνεδρίου POMONE, για την Ελλάδα (6/3 στο Παρίσι), που συγκέντρωσε τη γενική συμφωνία των παρισταμένων :”Η Ελλάδα δεν μπορεί να σωθεί παραμένοντας στην ευρωζώνη. Πρέπει να εξέλθει κατεπειγόντως, αλλά παρεμποδίζεται, για να μην απειληθεί το ευρώ”. Και, βέβαια, δεν είναι το μόνο, εφόσον σημαντικός αριθμός, διεθνώς γνωστών οικονομολόγων και κατόχων Nobel, από καιρό διατυπώνουν αυτήν την άποψη.
Ήδη, τώρα, τα περιθώρια στενεύουν ασφυκτικά και η Ελλάδα οφείλει να λάβει την μοναδική απόφαση σωτηρίας της, αυτήν της εξόδου από την Ευρωζώνη (με όσο γίνεται πιο φιλικό τρόπο με την ΕΕ), φυσικά παραμένοντας στην ΕΕ και, φυσικά, προσπαθώντας να επιτύχει τρόπο μετάβασης στο εθνικό νόμισμα, που να είναι όσο γίνεται λιγότερο επώδυνος.
Προβλήματα θα υπάρξουν πολλά, των οποίων όμως η βαρύτητα θα πρέπει να συγκριθεί με το ΑΠΟΛΥΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ, το οποίο βιώνει η Ελλάδα επί 5 και πλέον χρόνια, και το οποίο θα συνεχιστεί μέχρι την αποπληρωμή του 75% του χρέους, το οποίο δεν είναι ΒΙΩΣΙΜΟ!!! Δηλαδή, δεν φαίνονται τα χρονικά όρια του τέλους.
Κρίμα, που χάσαμε τόσο χρόνο. Κρίμα που δεν αποφασίζουμε, παρότι διαθέτουμε λαοφιλή Κυβέρνηση (που φυσικά θα παύσει να είναι όταν αποδειχθεί ότι δεν μπορεί να υλοποιήσει τις υποσχέσεις της).
Οι προσπάθειές μας θα έπρεπε να επικεντρωθούν στις λεπτομέρειες του περάσματος, από το ευρώ σε εθνικό νόμισμα, που δεν είναι δεδομένες και που διαθέτουν μεγάλη γκάμα συνδυασμών, και όχι στο τι είπε ο ανθέλληνας Γερμανός ΥΠΟΙΚ και στο τι απάντησε ο δικός μας. Και, βέβαια, πρέπει παράλληλα να διεκδικούμε τις γερμανικές αποζημιώσεις.
Δυστυχώς, το τόσο καίριο και επείγον αυτό θέμα, για την εθνική μας επιβίωση έχει υποστεί τέτοια και τόση προπαγάνδα εναντίον του, επί 5 χρόνια, ώστε ο μέσος Έλληνας να το ατενίζει με τρόμο και να χρειάζεται μακροχρόνια ενημέρωση, για να λειτουργήσει σύμφωνα με τις ανάγκες των περιστάσεων.
